Cesja wierzytelności – czy można jej dokonać bez wiedzy dłużnika?

Cesja wierzytelności – czy można jej dokonać bez wiedzy dłużnika?

Klient, który zapisał się na plan ratalny nie powinien wpadać w panikę, ale spokojnie sprawdzić wszelkie komunikaty od sprzedawcy planu ratalnego, firmy telekomunikacyjnej lub przedsiębiorstwa energetycznego, aby odkryć, że informacje pochodzą od innej strony.

Takie przeniesienie długu, Kodeks Cywilny określa jako nic niezgodnego z prawem. Firmy chętnie przenoszą wierzytelności na inny podmiot, gdy dług jest trudny do ściągnięcia z innych powodów, a dłużnikom zależy na czasie i nie chcą płacić.

Nie jest dobrym pomysłem, aby firma pożyczkowa informowała dłużnika o swoich planach przeniesienia zobowiązania na osobę trzecią. Istnieje jednak bardzo wiele wyjątków, jeśli pożyczkobiorca zgodzi się nie pozwolić firmie pożyczkowej na cesję długu. Jeśli klient podpisze umowę, w której np. bank mówi, że nie będzie cedował swoich zobowiązań, to bank musi się do tej decyzji zastosować, jeśli klient przeniesie zobowiązanie na osobę trzecią. Umowa, która czyni przelew nielegalnym lub go zakazuje, musi być zawarta w umowie. Jeśli zostanie uzgodniony określony termin, bank będzie musiał po prostu zawrzeć nową umowę. Takiej sytuacji można uniknąć, zlecając przygotowanie umowy i nie godząc się na formularz dołączany do każdego kredytu. Istnieje specjalna klauzula dla kredytów konsumenckich, która musi jasno określać, że firma może wziąć pożyczkę na rzecz osoby trzeciej tylko poprzez zastąpienie pierwotnego kredytobiorcy. Kiedy podpisujesz ten dokument

Skąd wiedzieć o przelewie?

Firma, która jest właścicielem windykacji może zdecydować się na przeniesienie długu na inny podmiot. Czasami jest to jedyna możliwość, gdy dług jest u osoby trzeciej. Gdy wierzyciel powiadomi o tym fakcie przekazującego, dłużnik ma prawo do spłaty, jeśli uważa, że jego konto należy do poprzedniego wierzyciela, a nie do nowego. Stary wierzyciel będzie zadowolony z otrzymania zapłaty od dłużnika. Zatrzyma to, co otrzyma od nowej firmy windykacyjnej, a resztę sprzeda firmie obsługującej system windykacyjny. Jest to rozwiązanie, które zadowala zarówno dłużnika, jak i firmę windykacyjną, gdyż otrzymują oni to, co chcą.

Towary elektroniczne mogą być kupowane na dwóch poziomach. Kupujący może je otrzymać albo u sprzedawcy, albo u kupującego. Jeśli nabywca długu próbuje je odzyskać, a dług jest cesją od sprzedawcy na rzecz dłużnika, dłużnik nie może być poszkodowany, jeśli firma straci towar. Dłużnik może jedynie na tym fakcie zyskać. Może je dostać za darmo albo odkupić po rozsądnych cenach. Jeśli nabywca długu stara się o nowe, a dług jest cesją z nabywcy na zbywcę, to nabywca może dostać co chce.

Gdy nie wiadomo, kto jest wierzycielem

Chcemy przyjrzeć się jeszcze jednemu możliwemu scenariuszowi. Wyobraźmy sobie, że dłużnik, który nie zapłacił należności, nie otrzymuje żadnych nowych informacji o posiadanym długu. Dzwoni więc do wierzyciela z prośbą o podanie kwoty długu. Konsultant nie może mu powiedzieć, kto jest wierzycielem. Czy konsultant ma dostęp do długu dłużnika, czy nie? Co konsultant powiedziałby dłużnikowi? Konsultant odpowiedziałby: „Musi pan poczekać, aż ten nowy wierzyciel przekaże panu informacje”.

Jest to bardzo złe rozwiązanie problemu. Dług jest nadal w posiadaniu aktualnego wierzyciela, ale bez informowania dłużnika o tym, kiedy dług został uzyskany. Dłużnik nie jest w stanie spłacić rachunku należnego aktualnemu wierzycielowi, a jeśli nie zostanie on spłacony w sposób, w jaki został dokonany, wpłata zostanie doliczona do ostatecznego zadłużenia. Dłużnik z powyższego przykładu powinien więc zapłacić to, co teraz zapłacił, bo nie wie, ile jest winien. Jeśli nie wie, ile jest winien, powinien zapłacić tyle, ile szacuje jako całkowity dług według stanu swojej wiedzy.